Aliağa’ya gelişim bundan tam 40 yıl önceydi.  

Ne Biçerova’da demirçelik fabirkaları vardı. Ne de kömür harmanlama tesisi…

Nemrut Körfezi’nde sadece balıkçı tekneleri dolaşırdı.

Sanayi tesisi olarak;  bir TÜPRAŞ, bir de Viking Kağıt Fabrikası vardı.

İnsanlar; İskele civarında, ön plajda ve arka plajda  denize  ‘temiz mi, kirli mi” diye sormadan,  düşünmeden girerlerdi.

Kaptan Restaurant’a gidildiğinde;Rahmetli Münir Kaptan, buzun üstünde yatan değil, denizde dolaşan balıkları anında tutup pişirirdi.

Petkim’in inşaatının başlamasıyla  ülkemizin değişik yörelerinden ‘EKMEK’ umuduyla Aliağa’ya  göçenlerdendim bende….

O zamanlar Aliağa’nın nüfusu 10 bin civarındaydı.  1982 yılında ilçe olan Aliağa’nın nüfusu bugün 100 bini aşarak çoğu ilimizden daha büyük bir sanayi ve liman kenti oldu…

*          *          *

Aliağa Ekspres Gazetesi’ni bundan 25 yıl önce yayımlamaya   başlayarak bir boşluğu gidermeye çalıştım….

Yıllarca bu gazetenin hem muhabiri, hem sayfa sekreteri, hem editörü, hem baskı ustası, hem dağıtıcısı, hem abone işleri,  hem reklam işleri… kısacası gazetenin “herşeyi” oldum…

*          *          *

Aliağa’da 25 yıl sadece gazetecilik yapmaya çalıştım. Sadece Aliağa Ekspres ile değil; Cumhuriyet Gazetesi, Doğan Haber Ajansı  ve zaman zaman  NTV,  AA, İzmir’in  yerel ve yaygın basınına verdiğim muhabirlik hizmeti ile Aliağa’nın sesini duyurmaya çalıştım tüm dünyaya….

Üzülerek söyleyeyim; gelinen noktada ülkemizde olduğu gibi; yerelde de sadece gazetecilik yaparak  yaşamını sürdürmek malesef  “zor” değil, “imkansız” hale geldi…

Bu nedenle ülkemizde yerelden genele  gazeteler ya el değiştiriyor, ya da bir bir kapanıyor.

Bunun son örneği ‘Gücü Özgürlüğünde’ sloganı ile yayın yapan ve Perşembe günü son baskısını yapan HABER TÜRK Gazetesi…

Ben de  gazetemi  3 yıl önce devretmek zorunda kaldım.  Devretmeme rağmen bugüne kadar gazetemde muhabir olarak  çalıştım.

Bana bu imkanı veren gazetemizin sahibi Kayhan Yalçınkaya’ya teşekkür ederim.

*          *          *

Ve  40 yıl önce geldiğim  Aliağa’ya  9 Temmuz 2018 sabahı, yani bugün  içimde bir boşluk hissederek veda ediyorum.

Bundan böyle kendime memleketim Anamur’da yeni bir hayat kuracağım.

*          *          *

Gazetenin; bir fotokopi kağıdından başlayan servüveni bu gün 12 sayfalık (bazıları renkli)  ve günlük  700 tiraja ulaşmıştır.

Bu başarılı süreçte emeği geçen;

-İlk çalışanlarım Fulya ve Seyhan’dan Gülbin’e… daha nice arkadaşlarıma…

-Son çalışanım Serkan,  Bülent, Nimet’e kadar olan onlarca çalışanıma  teşekkür ederim. 

Ayrıca burada isimlerine yer veremediğim… bu sürece bir şekilde katkıda bulunan  tüm arkadaşlarıma teşekkür ederim.

Bunun yanında;bazen bir muhabir, bazen bir köşe yazarı, bazen bir danışman gibi emek veren,  hiç bir zaman manevi desteğini esirgemeyen Belediyemiz eski Başkanı ve 22. Dönem milletvekilimiz Hakkı Ülkü’ye ayrıca teşekkür ederim.

Son olarak;“Bu gazete yaşatılmalı” düşüncesiyle abone olarak, reklam vererek destek olan (sayısı çok az da olsa) okurlarıma çok büyük teşekkür ediyorum…

Son zamanlarda; herkesin ulaşabileceği  “Aliağa’nın yazılı basın arşivi”ni oluşturabilmek için bazı çalışmalar yaptım.

Basın anlamında Aliağa’nın dokümanlarını bir dijital arşivde toplamayı düşündüm.

Ama ekonomik boyutu  yüksek olduğundan bu çalışmamı askıya almak zorunda kaldım.

Uzaktanda olsa  bu konuda çalışmalar yürüteceğim, yapmak istiyenlere destek vermeye hazırım. 

(İletişim: sahapavci@gmail.com  Tel: 0532 514 97 85)

(Yaklaşık 100 bin sayfa Aliağa Ekspres Gazetesi. Bunun yüzde 75’i pdf formatında hazır. Bunun yanısıra Ticaret Odası’na vermiş olduğum ve arşivde dosyalar halinde bulunan Rahmetli Aliağa A.A. Muhabiri Mehmet Atıcı’nın haber küpürleri ve daha niceleri mevcut.)

Basın; toplum adına eleştirir, denetleme görevi yapar. Sizin adınıza hesap sormalıdır, siz de ondan…

Yani bir kamu görevi yapan; yasama, yürütme ve yargıdan sonra 4. güç olduğuna  inandığım;  yandaş ve yalaka değil, gerçekleri yazan basına sahip çıkacağınıza inancımla…

Hoşçakal ALİAĞA….

Şahap AVCI

8 Temmuz 2018