Ulu önder atatürk’e saygı

Nisan ayının onüçü. Bahar gelmişti. Papatyalar açmış, badem ağaçları çağla dolu. Erikler çiçekten meyveye dönmüş. Kiraz ağaçları pembe çiçeklerle bezenmiş. Leylaklar açmaya başlamış. Mor salkımlar açmıştı. Her yerde bahar havası. Her yerde büyük bir canlılık, bir heyecan, bir sevinç.

12 nisan 1934 sabahı demir onbaşı (Demirali Çetin’in babası) eşi Melike Hanıma seslenir:

-hanım yarın Gazi Paşa Aliağa’ya gelecekmiş. Komşulara haber ver de hazırlık yapalım. Bergama şosesi temiz olmalı.

Melike hanım hemen komşularına seslendi:

Huuu komşular. Yarın gazi paşa köyümüze gelecekmiş. Etraflı bir temizlik yapalım.

Melike hanımın sesini duyan kadınlar demir onbaşının evinde büyük avluda toplandılar.

Kimler gelmemişti ki: koca teyze, Koçinalı Kadir Aganın annesi, Fatma Hanım, Ayşe Teyze, Dudu Yenge, Bodurların Fatma,Rasime, Vasfiye, Hasibe, Hatice, Remziye, kısaca mahallenin bütün kadınları kızları toplandı.

Neler yapabileceklerini düşündüler.

Önce kahve yapmayı düşündüler. Denediler de.

Kızlardan biri şöyle bol köpüklü bir kahve yaptı bahçedeki ocakta. Bir tepsiye koydular. Üzerine de bir sahan örttüler kahve soğumasın diye. Hemen ilk mektebin oraya götürdüler kahveyi. Amma kahve yolda gidene kadar soğumuştu. Kahve yapmak düşüncesinden vazgeçtiler. En iyisi biz askerlere ayran yapalım dediler. Süt sağdılar. Hemen yoğurt mayaladılar. Ertesi sabaha yoğurt hazır olurdu.

gün yapacakları işler bitmemişti. Hepsi çalı süpürgelerini ellerine aldılar. Dombaycıların oradan başlayıp iskeleye kadar Bergama şosesini bir güzel süpürdüler. Ortalığa çeki düzen verdiler. Evlerinin şoseye bakan cephesine Türk bayrağı astılar.

13 Nisan günü gelmişti. Sabah heyecanla uyandılar. Hemen sözleştikleri gibi demir Onbaşıların evinde büyük avluda toplandılar. Bir yandan çeyizlerden toplanan maşrapalar getirilmiş. Bir yandan akşam mayalanan yoğurt ile kadınlar ayran çalkıyordu. Ayranları maşrapalara doldurdular.

Sonrasında Aliağa da görev yapan ve Bergama şosesinde belli aralıklarla nöbet tutan jandarma askerlerine ayran ikram ettiler.

Ziyaret saati geldiğinde hepsi ilk mektebin önünde toplanmıştı.

Başöğretmen yaşça büyük öğrencileri lazın fabrikadan iskeleye lazın gazinoya kadar belli aralıklarla yolun kenarına sıralamıştı. Terzi Hüseyin’in oğlu Mehmet’te evlerine yakın bir yerde yol kenarında Gazi Mustafa Kemal’i bekliyordu.

Bir alkış koptu. Kalabalık birden hareketlendi. Yolda Gazi Mustafa Kemal’i taşıyan arabanın sesi duyuldu. Bir ses daha duydular: “dur çocuk!” Bu Gazi Mustafa Kemal’in sesiydi. İlk defa büyük kurtarıcıyı bu kadar yakından görüyorlardı. Üzerinde haki renkte golf tipi bir kıyafet vardı.

Elinde bir baston ile boz renkli bir kasketi vardı. Günlerce birbirlerine hayranlıkla Gazi Mustafa Kemal’in kıyafetini anlatacaklardı. Bir de onlara anlattığı cumhuriyet devrimlerini ve kazanımlarını.

Mustafa Kemal’i Aliağa’da Karşılayanlar:

Öğretmen Naciye Hanım

Öğretmen Zilşan Hanım

Öğretmen Mükerrem Hanım (Çandarlılı)

Başöğretmen Naci Bey (Ünsal)

Sami Tunca (Okul Numarası: 106)

Münir Garip (Okul Numarası: 98)

Mehmet Eroğlu (Bayram Hocanın Mehmet)

Muzaffer Örnek (Doğum Tarihi: 08.02.1926) (Okul Numarası: 116)

Safter Efganlıoğlu (Safter Hoca) (Okul Numarası: 156)

10.Feride Özsoy (Uçan) (Okul Numarası: 153)

11.Nazmiye Dolbun

12.Hakkı Güner

13.Arziye Güral

14.Hatice Oktay (Basri Oktay’ın Eşi)

15.Azize Öge (Muhtar Enver Öge’nin Eşi)

16. Memnune Dönmez (Süleyman Dönmez’in Annesi),(Okul Numarası: 111)

17.Sayıt Kaya  (Doktor Cantaş Şirin’in Dedesi)(Okul Numarası: 90)

18.Naci Garip (Okul Numarası: 57)

19.Mehmet Ay (Terzi Mehmet)(Okul Numarası: 86)

20. İrfan Onaran (Doğum Tarihi: 06.02.1928) (Okul Numarası: 107)                                                                                                  

21.Arif Ertuğrul

22. Neriman Akıncı (Bekçi Lütfü’nün Eşi)

23. Ahmet Korkut (Hademe Ahmet) (Doğum Tarihi: 01.07.1923)

Sözlerimi 1933 yılında cumhuriyetin 10. yılı anısına Aliağa ilk mektebi bahçesine dikilen büstün üzerindeki sözlerle tamamlamak istiyorum: “ULU ÖNDER ATATÜRK’E SAYGI. 1933”