Ülkemizin 19 Mart’tan itibaren içinde bulunduğu durumu çoğumuz takip ediyor, kimimiz aktif olarak tepkilere katılıyor, kimimiz de ülkemizin gidişatının nereye varacağını her türlü yayın organında yer alan yorumlarla tahmin etmeye çalışıyoruz. Geçen haftaki Oksijen gazetesinde yer alan üç yazıda dikkatimi çeken ve sizi bilmiyorum ama bana şimdiye kadar okuyup izlediklerimden farklı gelen görüşleri kısa kısa cümlelerle paylaşmak istiyorum. Bu görüşlerin sahiplerini yazının sonunda bulacaksınız.

Şu anda gördüğümüz mukavemet nedir? Can havlidir. Türkiye’nin bugüne kadar ki hiçbir muhalif tecrübesi bugünü anlamak için yeterli değildir. Değişim ihtiyacı, ideolojik farklılıktan çok hayatın doğal akışının bir gereğine dönüşmüş durumda. İktidarda kalmak için girişilen manevralar iktidarın çöküşüne neden olmuştur. Rejimin kendi varlık gerekçesi artık bizzat kendi felaketine dönüşmektedir.(1)

Ekrem İmamoğlu, Türkiye siyasi tarihinde son derece istisnai bir figür. Laiklik-dindarlık, Sünnilik-Alevilik, Türk-Kürt gibi fay hatlarını etkisizleştiren kutuplaşma üzerinden siyaset inşa edilmesine imkân tanımayan bir siyasetçi. Bazıları İmamoğlu’nu Erdoğan’a benzetiyor. Halbuki o adeta Erdoğan’ın antitezi tam karşıtı. Bu toplumsal uyanış, Erdoğan rejiminin çılgınlığını engelleyebilir mi? Engelleyebilir ama bu hiç kolay olmayacak. Türkiye’yi belki de siyasi tarihinin en büyük sınavı bekliyor. Türkiye’deki siyasal ve toplumsal muhalefetin cesareti ve kararlılığı sadece Türkiye’nin değil dünyanın da geleceği için çok önemli. Türkiye, yükselen otoriter rejimlere karşı verilmesi gereken sivil mücadelenin dünyadaki merkezlerinden ve ilham kaynaklarından biri olmalı.(2)

CHP Genel Başkanı Özgür Özel dünyada bir ilki gerçekleştirmeye çalışıyor: Sokaktaki genç siyasal enerjiye ev sahipliği yapmak. Çok zorlu bir süreç. Gençlerin CHP’yle birlikte yürüme iradesi, İmamoğlu’nun liderlik başarısından kaynaklanıyor. Hengâme içinde görmek zor olabilir ama gelmekte olan şu: Yeni bir politik organizma. Parti ile sokak arasında yaşayan, ikisinden de beslenen politik bir canlı. Gösterilerde genel duyguyu en iyi ifade eden pankartlardan biri İngilizceydi: Biz yanacaksak siz de bizimle yanacaksınız.(3) Saygılarımla…

(1)Özge Öner- Ekonomi Doçenti Cambridge Ünv. Öğretim Üyesi

(2)Ali Yaycıoğlu-Stanford Üniversitesi Tarih Profesörü

(3)Ece Temelkuran-Gazeteci yazar