Bu soruları linç kültürü başlıklı bir yazının girişinde okudum. Kalabalık bir güruhun kendince suçlu olarak gördüğü birini acımasızca yaralaması veya yok etmesidir linç. Maalesef uzak-yakın tarihimizden pek çok acı örnek sıralayabilirim. Bunlardan biri, çok yakınımızda Menemen’de 23 Aralık 1930’da gerçekleşen yedek subay olarak askerliğini yapan öğretmen Mustafa Fehmi Kubilay’ın ve yardımına koşan bekçiler Hasan ve Şevki’nin şeriat isteyen bir güruh tarafından yok edilmesi. Acı olan vurun diyen şeriatçılara durun diyemeyen yerel halktan insanların da olması ve bu kalabalıktan güç alanların genç subayımıza uyguladığı vahşet. Derviş Mehmet adlı tarikat mensubu bir kişinin çevresindekileri mehdi olduğuna inandırarak gerekli silahları kuşanıp Menemen’de halkı kendi tarafına çekmesi henüz yedi yıllık bir cumhuriyette öfke ve endişeye yol açar, olaylara katılan ve suçlu bulunan 28 kişinin idamı Menemen’de gerçekleşir. Bir tarikat yapılanmasının irtica yani gericilik hareketinin cumhuriyeti yıpratıp yok etmek istediği gerçeği ortaya çıkıyor. Bu gerçek günümüzde de devam ediyor ve cumhuriyetimizi temelinden sarsan karşı devrime dönüşmüş durumda.

Çevremde, ülkemizin durumunu umutsuz gören bu girdaptan çıkılamayacağını düşünen çok insan var. Ben tam aksini düşünüyorum, umudumu asla yitirmeyeceğim. Bedeli ağır da olsa yaşanılan olumsuzlukların ülke belleğinde yaşayarak öğrenme ve ders çıkarma süreci olduğunu düşünüyorum. ‘’Ne yapılmaması’’ gerektiğini acı bir şekilde öğreniyoruz, akıl galip gelecektir.

Felsefe alanında yazar Gönç Selen’in Gazete Pencere’de 6.2.2022 tarihli yazısında Atatürk’ün ‘’Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet yaşayacaktır’’ cümlesine atıfla şöyle diyor: Akla karşı savaş açan akılsızlar! Onun gerçek hedefi ve esas devrimi bu milletin hayatının merkezine aklı koymak istemesindendir. Onlar akıllarını kullanmadıkları için arkalarından yaşayacak bir tanecik olsun fikirleri de olmayacak. O yüzden bedenleri öldüğünde kelimenin tam anlamıyla göçüp gidecekler bu dünyadan. Saygılarımla…