Anneler sevgi yumağıdır, şefkat çiçeğidir. Özveri direğidir. Coşku deposudur. Dünyanın en yumuşak kalpli varlıklarıdır. 

            Annelere bu kadar görevi kim verdi? Tanrı mı, doğa mı, devlet mi, toplum mu veya hukuk mu? Her kişi istediği gibi düşünmekte,  kabullenmekte serbestir. Siz ağzıyla yavrusunu taşıyan anne kedileri izlemediniz mi, gagasıyla yavrularını besleyen leyleklere hiç bakmadınız mı,  ya da çocuğunu bütün gece kucağında uyutan anneleri görmediniz mi?

            İnsan denen varlıkların analarında asla bitmeyen özveri vardır. Psikologlara göre hastalanıp ateşlenen çocuklara anne eli değdiğinde vücut ısısı azalırmış. Yavrusu için gece gündüz uyumayan anne öyküleri okumuşumdur.  Anne çocuğun derdini, ağrı duyduğu yeri anlayan en yakın sağlık elemanıdır. Analar ilk öğretmendir, çocuklarını; agulardan konuşmaya yönelten kişilerdir. Analar hoş görüleriyle çocuğun sosyal dünyasını geliştiren uzmandır. Analar sütleriyle cana can katan perilerdir. Analar davranışlarıyla yavrularına yol gösteren rehberlerdir. Analar hayır dualarıyla kötülüklere set çeken kahramanlardır. Doğu Anadolu’da küçük bir yerleşim biriminde görevliydim. Kasabada haftanın belirli günlerinde kasap hayvan keserdi. Okulda olduğum için bazı zaman et alamazdık. Kasaba, bana et ayırmasını rica etmiştim. Olur dese de çok dikkatli biri değildi. Henüz okula girmeyen ve tesadüfen oralardan geçen beş yaşlarındaki oğlumun sırtına hayvanın bacağını yüklemiş. O yıllarda poşet yok. Çocuk kanlı eti sırtına almış. Eve giderken yolda düşmüş. Rahmetli eşim pencereden oğlumuzu görmüş. Çocuğun başına iki de köpek gelmiş durumda. Yanından geçen düşüncesiz delikanlı çocuğa yardım etmemiş. Aşağıya inen eşim dişi bir aslan gibi yardımı esirgeyen delikanlıya gerekli sözleri çekinmeden söyleyivermiş. Seyredenleri de şaşırtmış.

            Her ana ne kadar sakin ve sevecense, gerktiğinde ileri atılmayı becerir. Bu yıl anneler günü ile seçim günü aynı güne tesadüf etti. Her anne oyunu kullanırken çocuğunun yarınlarını düşünerek hareket edeceğine inanıyorum. Yazdıklarım tamamen kişinin kendi iradesiyle verdiği karar olacaktır. 

            İlk paragraflarda daha çok annelerin yavrularına karşı sıcak samimi kucak açmalarını dile getirdim sanırım. Bu kadar özel varlıklara karşı çocukların da elbet davranışları olabileceğini düşünüyorum. En azından bir demet papatya ile anneyi ziyaret etmek, ellerini öpmek gerekir. Elbet ekonomik nedenlerle gönülden geçen bir armağan almak olmayabilir. Fakat onların gönlünü hoş edecek bir-iki cümleyle elleri öpülmelidir. Zira ana kucağının vereceği sıcak duygu hiçbir yerde bulunmaz. Onun için atalarımız “Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar olmaz” demişler. Edremit’in Tahtakuşlar köyünün ( şimdi mahalle ) müzesinde minik torbacıklarda adı “ana kokusu” olan bitki yaprak ve tohumlar vardı. Demek ki anaların kokuları bile kendine hastır. Yüzlerce koyun ve kuzuların analarını böyle bulmalarının gerçeği anlaşılmıyor mu?  Tabi bizleri büyütenlerin özel kokuları olmalıdır.

            Peygamberimizin ve Atatürk’ün anneler için çok güzel sözleri var. Bu tümceleri gençler bulup, anneleri için kullanabilirler. -- Tüm annelerin günü kutlu olsun.